Project Niemandsland

Project Niemandsland is organisch ontstaan door maandenlang elke zondag op LinkedIn mijn verhaal te delen over mijn ervaring met en na kanker. Onder de posts kwam er veel herkenning over de fase nadat je "schoon" bent verklaard. Ik noemde dat niemandsland, waar je je compleet ontheemd voelt.

Het voelde heel natuurlijk om andere ervaringsdeskundigen uit te nodigen hun verhaal te delen, zodat we het echte verhaal vertellen. Zo is Project Niemandsland ontstaan. Het gaat over de tussenruimte, waar je oude ik verdwenen is en er een nieuwe wordt geboren.

In 2015 kreeg ik lymfeklierkanker. Na de behandelingen was ik niet meer ziek, maar ook niet echt gezond. Ik ontdekte dat veel mensen deze worsteling kennen, maar dat er weinig over gesproken wordt, want je pakt je leven “gewoon” weer op toch?

Leven na kanker: en nu?

Dat gaat helemaal niet want de ervaring, de impact verandert je lichaam en geest voorgoed. Leven na kanker brengt uitdagingen die vaak onbesproken blijven. Want hoe hervind je jezelf fysiek, mentaal, in je werk, je relaties en je zingeving?

Dit is niet een individuele uitdaging, dit is een maatschappelijk gesprek. Hoe zorgen we ervoor dat mensen na kanker weer volwaardig kunnen meedoen? Project Niemandsland gaat over dat gesprek, over het erkennen van de schaduw en het vinden van nieuw licht.

Het Zwarte Gat: erkennen in plaats van ontsnappen

Het zwarte gat na kanker verdient meer aandacht. Niet om er per se om het op te lossen, maar om het te erkennen. Het is een fase die ook weer overgaat als je aanvaardt dat je oude ik er niet meer is en nieuwsgierig bent naar je nieuwe versie. Het is een ontdekkingstocht en een cruciaal onderdeel van leven na kanker.

Het is onvermijdelijk: omdat je rouwt en angst tegenkomt, teleurstelling ervaart, of somberheid en dat is normaal. Maar dat wil niet zeggen dat je erin vast hoeft te lopen. Het aanvaarden en erkennen van alle gevoelens en emoties is cruciaal in deze fase, omdat dit ruimte schept om een nieuwe koers te varen.

Samen maken we dit bespreekbaar

Met deze verhalen wil ik laten zien dat je niet de enige bent. Dat de zoektocht menselijk is en bij het leven na kanker hoort. Want als je het erkent, komt er ruimte om te ontdekken en stil te staan bij wat jij nodig hebt om voluit te leven.

Ik bied geen praktische oplossingen, mijn doel is om de verhalen die onzichtbaar zijn, zichtbaar te maken. Niemandsland is niet alleen een plek van herkenning, maar een beweging die het gesprek opent over wat leven na kanker écht betekent. Want pas als het echt bespreekbaar wordt kunnen we de oplossingen bieden die nodig zijn om de juiste zorg te bieden om een volwaardig en levenslustig leven te leiden.

Wil je op de hoogte blijven van nieuwe blogs? Schrijf je in voor “The stories of Eve” een wekelijkse mail waar je direct toegang hebt tot de verhalen.